Reflectieverslag halverwege 23 archiefdingen

Midden in de uitvoering
Ik ben op de helft van de 23 archiefdingen en het wordt steeds interessanter doch een explosie van informatie. Ik heb de oefeningen zelf redelijk onderschat en gedacht dat ik het kunstje wel even zou flikken. Zoals ik vaker denk en zoals ook vaker blijkt dat het wel lukt. Alleen bij de 23 archiefdingen is mijn drive niet de juiste. Ik probeer van alles te leren, maar moet dat (vanwege mijn overschatting) in zeer korte tijd doen. Ik wil nl ook voldoen aan de huiswerkopdracht. Dat is voor je ontwikkeling niet prettig, maar ook niet voor het geheugen. Mijn reflectieverslag is daarom eentje die “slechts” over de afgelegde weg tot nog toe gaat.
Ik heb bij medestudenten gegluurd en heb wel ontdekt dat er ook (een) andere(n) was (waren) die op een gegeven moment echt alleen even doorlezen. Ik ga meteen door naar de ontdekoefeningen om het maar gedaan te hebben. En ik denk niet dat dit de opzet van het project is geweest. Helaas, het is niet anders.

Ontdekte (hernieuwde) inzichten
Wat ik allereerst heb geleerd is dat ik dacht heel veel te weten, maar er is nog genoeg wat ik niet weet. Ik heb geleerd dat door simpele handelen te plegen je juist die informatie kunt filteren die je wel wilt hebben (RSS) en dat ik redelijk goed ben ik het schrijven van stukken ( ik val van blog in blog). Ik vind het ook een leuk en vooral mediterend gegeven dat ik dingen van mij af kan schrijven. Ik moet wel er op letten hier een goed invulling aan te geven. Ik ben nogal impulsief wat praten en schrijven betreft en daar zou ik mezelf nog eens in tegen kunnen komen. Ik heb mij voorgenomen om de 23 archiefdingen op een beter moment grondig door te nemen en echt te begrijpen wat ik heb gedaan. Dat is vaak het rare van informatie: het moet ook uitkomen op het moment dat je het ontvangt. Op het juiste moment kan het van cruciale waarde getuigen en op een ander moment ervaar ik het als een explosie van informatie waar ik even niets mee kan of wil. Ik heb bepaalde stappen nog niet (goed) doorlopen, dus is de reflectie ook wel lastig.

Ik ben over het algemeen wel van mening dat er een standaard moet komen voor richtlijnen van gebruik van social media en de wondere wereld van het web indien je een ambtenaar van de overheid bent of een andere soort voorbeeldfunctie bekleed. Het is een gegeven dat de mogelijkheden eindeloos zijn; en daarom alleen al zouden de grenzen hiervan beter bewaakt moeten worden. Het vervelende van een grens is dat wanneer je die eens hebt overschreden, het (bijna) niet meer mogelijk is terug te gaan.
En dan is het leed al geschied!